“Je zou dankbaar moeten zijn voor wat ik heb gedaan!”

Marieke besefte dat als ze van haar man zou scheiden, ze geen dak meer boven haar hoofd zou hebben. Maar ze kon de vernedering en de dronkenschap niet langer verdragen. Ze verzamelde haar moed in een vuist en besloot te vertrekken, waarbij ze alleen het hoognodige meenam. En dat waren niet veel spullen, want Marieke kocht nooit iets voor zichzelf. Ze besefte dat als ze nu geen eind maakte aan dit verhaal, ze de psyche van het kind volledig zou verpesten.

Eerst woonde Marieke bij haar zus Sanne en daarna huurde ze een kamer. Ze had geen geld om een flat te huren, dus moest ze op de een of andere manier zien te overleven. Ze stopte haar dochter Loes in de kleuterschool, vond een baan en keerde langzaam terug naar het normale leven. Ze had geluk dat ze een hospita had – ze bleek een heel aardige en begripvolle vrouw te zijn.

Marieke hield van haar nieuwe leven. Loes ook. Ze deden alles samen en genoten van de gemoedsrust die ze lange tijd niet hadden gehad. Er was een heel warme relatie tussen hen – een soort idylle. Marieke was er eindelijk van overtuigd dat de scheiding goed was geweest voor haar en haar dochter.

Maar toen verscheen Lucas in hun leven. Hij besteedde veel aandacht aan hen en vroeg of hij hen mocht bezoeken, want hij had serieuze plannen met Marieke. Mama en dochter voelden zijn zorg, en ze vonden het zeker fijn. De vrouw besloot dat dit haar kans was om gelukkig te worden en een echt sterk gezin te stichten.

Lucas kon goed opschieten met Loes, dus Marieke had er alle vertrouwen in dat ze in vrede en harmonie zouden leven. Daarom liet de vrouw hem bij hen intrekken. Hier eindigde het gelukkige verhaal.

Na een tijdje kregen ze serieuze ruzie. De ruzie was zo grootschalig dat de geliefden uit elkaar gingen. Het feit is dat Lucas besloot om Loes opnieuw op te voeden en zijn hand op haar legde. En Marieke vond dat natuurlijk niet leuk. Ze kwam op voor haar kind en kreeg beschuldigingen over zich heen. Mol, ze zou hem dankbaar moeten zijn voor het feit dat hij haar samen met het kind tot vrouw nam, dus spreek je niet uit.

Na dit gehoord te hebben, wilde Marieke hem verscheuren. Ze maakte hem duidelijk dat niet hij hen in huis had genomen, maar zij hem. Hij was alleen en zij hadden hun eigen gezin. De man probeerde zich later te verontschuldigen en de vrouw van wie hij hield terug te krijgen, maar er was geen weg terug. Marieke zal niet toestaan dat iemand haar dochter zo behandelt, want zij is haar zin van het leven.

Rate article
MagistrUm
“Je zou dankbaar moeten zijn voor wat ik heb gedaan!”